ตะกอน - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ตะกอน  ตะกอน คือ อินทรีย์วัตถุ หรือ อนินทรีย์วัตถุที่มีขนาดเล็กเช่น กรวด หิน ดิน ทราย ที่เกิดจากกระบวนการสลายตามธรรมชาติ ถูกพัดพาปะปนกับกระแสน้ำ และทับถมกันบริเวณด้านล่างที่กระแสน้ำไหลผ่าน เครื่องวัดระดับตะกอนแบบอัลตร้าโซนิค ใช้สำหรับวัดระดับความสูงของตะกอนในบ่อตกตะกอน หรือ บ่อ Clearifly เพื่อแสดงค่าความสูงของระดับตะกอน และ นำผลที่ได้ไปใช้ในการควบคุมมอเตอร์ใบพัดหรือมอเตอร์ดูด

APF® คือ สารสังเคราะห์ ที่ช่วยจับตะกอนและ สารเร่งการตกตะกอน ซึ่งสามารถจับสิ่งปนเปื้อนในน้ำ เช่น สารแขวนลอย สารอินทรีย์ และแบคทีเรีย ก่อนการกรอง  ตะกอนสีขาว ไม่เกิดตะกอน ไม่เกิดตะกอน ไม่เกิดตะกอน ไม่เกิดตะกอน ตะกอนสีขาว ไม่เกิดตะกอน ไม่เกิดตะกอน MgCl 2 NH 4 Cl สารละลาย การเปลี่ยนแปลงเมื่อเติมสารละลาย

2)ระยะเวลาที่น้ําเสียอยู ในถังเติมอากาศ 3) อัตราภาระบรรทุกสารอินทรีย 4) อายุตะกอน 5) การควบคุมอัตราการ Dewatering คือการใช้เทคโนโลยีการกักเก็บกากตะกอน Geotube®เพื่อกำจัดน้ำจากวัสดุกากตะกอนในรูปแบบของของแข็งแขวนลอยในน้ำ Geotube® dewatering